و از فضایل، مناقب و مقامات عالیه او ستایش‌های فراوانی شده است. دوست و دشمن، به کمال و عظمت او اعترافات کرده و جلالت شأن وی را ستوده‌اند

امام حسین(ع) نیز در ستایش از بانوی دو عالم  حضرت فاطمه الزهرا (س) بیانات گهرباری دارد. در زندگی حضرت سیدالشهدا، حسین بن علی علیه السلام به نکاتی بر می‌خوریم که حاکی از کمال عظمت حضرت زهرا از دیدگاه آن حضرت است.

او در موارد مختلف، از مادر سخن می‌گفت و یاد وی را زنده نگاه می‌داشت و از الهاماتی که از مادر گرانقدر خود گرفته بود یاد می‌کرد. حال به نمونه‌ای از توصیفات امام حسین علیه‌السلام از مادرش اشاره می‌کنیم:

1- شیخ مفید رضوان الله نقل کرده که حسن فرزند امام حسن مجتبی علیه‌السلام به خواستگاری دختر امام حسین عموی گرامی خود رفت و از آن حضرت خواست که یکی از دو دختر خود را به او تزویج فرماید، امام حسین فرمود: فرزندم! هر کدام را که بیشتر دوست داری؟

او در برابر امام حسین ساکت ماند و شرم و حیا مانع شد که از انتخاب خود سخن بگوید. 
امام حسین علیه السلام فرمود: اکنون که تو سکوت کرده و جوابی نمی‌دهی پس من دخترم فاطمه را برای تو اختیار کردم و او شباهتش به مادرم فاطمه، دختر پیامبر خدا بیشتر است.

منبع:وبلاگ تخصصی محرم وامام حسین

حضرت امام صادق(ع) فرموده: هرکس بوسیله خواندن زیارت عاشورا، جدم حسین(ع) را زیارت کند (چه از راه دور یا نزدیک) به خدا قسم خداوند هر حاجت مادی و معنوی داشته باشد به او می دهد.

چند نکته در رابطه با این حدیث قابل ذکر می باشد:

اول اینکه گوینده مطلب یک امام معصوم است، بنابراین خیلی قابل اهمیت می باشد.

دوم اینکه امام معصوم قسم می خورد که این تأکیدی براینکه حتماٌ حاجت این شخص را خداوند خواهد داد.

منبع:وبلاگ تخصصی محرم وامام حسین

چقدر این شب های بی قراری دلگیرند 

دلم دوباره مدام بهانه می گیرد

دلم باز بی تابی می کند 

شاید پر پر شدنت را دلم بهانه گرفته است

شاید دلم دوباره بی تاب بارگاه ملکوتیتان شده است

آقای من

مولای من

این شب ها دلم می خواهد همنوا با زیارت عاشورا، با بغضی که این روزها به گلویم چنگ انداخته چون

شب های گذشته فریاد بزند، دوست دارم برای هزارمین بار چشمانم را ببندم و دلم را راهی کنم به سوی

بارگاهتان ،به سوی بین الحرمین و بگویم مرا یاری جز شما نیست.

ای آقای من

ای مولای من

آری

بگذارید بگویم:

السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین

منبع:وبلاگ تخصصی محرم وامام حسین

نام مبارک امام حسین علیه السلام با محرّم پیوند خورده و جان فشانی او و 72 یار باوفایش، به محرم، روح و حیات دمیده است و این ماه برای شیعیان و عاشقان سید و سالار شهیدان از سال 61 هـ . ق تا به حال، ماه حزن و اندوه بوده است.

کربلا، نامی است که از گذشته های دور به یادگار مانده. از آن زمان که حضرت ابراهیم علیه السلام در مسیر هجرتش از سرزمین «اُور» به مکّه، پس از عبور از کناره رود فرات به سرزمین پُر برکت کربلا رسید و در آنجا به عبادت خداوند پرداخت.1

منبع:وبلاگ تخصصی محرم وامام حسین

یکی از روشهای تبلیغ و تربیت دینی دادن الگو و معرفی اسوه می باشد چنانکه خداوند متعال در قرآن می فرماید لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه [1]وپیامبر را به عنوان الگویی الهی معرفی می کند. از دیگر الگوهای دینی که در طول تاریخ همیشه زنده و پابرجا بوده صحنه کربلا و حادثه عاشوراست که که چراغ راه هدایت گران و کشتی نجات امت اسلامی بوده است و هر کس که به ایشان تاسی جسته نجات یافته و ما می توانیم با مطالعه پیرامون کربلا و اصحاب کربلا خود را به ایشان نزدیک کنیم و از این حادثه عبرت بگیریم که چرا از خیل همه افرادی که پیرامون امام بودند فقط عده اندکی توانستند در کنار امام بمانند و دیگران نتوانستند بمانند و اینکه عاشورائیان چه وجه متمایزی از بقیه داشتند؟ 
برای جواب دادن به این سوال در این بحث به بررسی ویژگیهای اصحاب عاشورا می پردازیم.
1- حسن سابقه 
یکی از ویژگی های مهم اصحاب عاشورا که که ایشان را از بقیه متمایز می کرد حسن سابقه این بزرگان بود که اکثر شهدای کربلا از سابقه درخشانی برخوردار بودند که ما برای نمونه به چند مورد اشاره می کنیم
الف: بریر ابن خضیر یکی از شهدای کربلاست که وی را سیدالقرا می نامیدند[2]
ب: حبیب ابن مظاهر که امام حسین (علیه السلام) می فرماین حبیب فرد فاضلی بود که در یک شب تمام قرآن را تمام می کرد.[3]
ج: شوذب بن عبدالله از بزرگان شیعه و استاد علم حدیث بود.[4]
2- بصیرت وولایت پذیری
شناخت و معرفت صحیح نسبت به امام شاید از مهم ترین عوامل ماندگار شدن اصحاب عاشورا باشد چیزی که ایشان را از بقیه افراد متمایز می کرد شهدای کربلا مصداق بارز امیرالمومنین(علیه السلام )بودند که فرمود بینش های خود را بر شمشیرهایشان حمل می کردند[5]
که این سخن امام کنایه از این است که با آگاهی و بصیرت جهاد می کردند. چنانچه امام صادق(علیه السلام) در مورد عموی بزرگوارشان می فرمایند عمویمان عباس فردی نافذالبصیره بود[6]
همین ویژگی در دیگر اصحاب امام نیز وجود داشت که آن صحنه های تکان دهنده و تامل بر انگیز را خلق کردند چنانکه در مورد همسر وهب داریم که وقتی شوهرش روانه میدان شد او نیز به دفاع از حریم ولایت برخواست وهرچه شوهرش گفت به خیمه برگرد قبول نگرد و گفت بر نمی گردم تا جان خود را فدای اهل بیت کنم. اما هنگامی که امام دستور داد به خیمه برگردد بدون هیچ حرف و اعتراضی به خیمه بر گشت ودیگر هیچ نگفت.
یکی از روشهای تبلیغ و تربیت دینی دادن الگو و معرفی اسوه می باشد چنانکه خداوند متعال در قرآن می فرماید لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه [1]وپیامبر را به عنوان الگویی الهی معرفی می کند. از دیگر الگوهای دینی که در طول تاریخ همیشه زنده و پابرجا بوده صحنه کربلا و حادثه عاشوراست که که چراغ راه هدایت گران و کشتی نجات امت اسلامی بوده است و هر کس که به ایشان تاسی جسته نجات یافته و ما می توانیم با مطالعه پیرامون کربلا و اصحاب کربلا خود را به ایشان نزدیک کنیم و از این حادثه عبرت بگیریم که چرا از خیل همه افرادی که پیرامون امام بودند فقط عده اندکی توانستند در کنار امام بمانند و دیگران نتوانستند بمانند و اینکه عاشورائیان چه وجه متمایزی از بقیه داشتند؟ 
برای جواب دادن به این سوال در این بحث به بررسی ویژگیهای اصحاب عاشورا می پردازیم.
1- حسن سابقه 
یکی از ویژگی های مهم اصحاب عاشورا که که ایشان را از بقیه متمایز می کرد حسن سابقه این بزرگان بود که اکثر شهدای کربلا از سابقه درخشانی برخوردار بودند که ما برای نمونه به چند مورد اشاره می کنیم
الف: بریر ابن خضیر یکی از شهدای کربلاست که وی را سیدالقرا می نامیدند[2]
ب: حبیب ابن مظاهر که امام حسین (علیه السلام) می فرماین حبیب فرد فاضلی بود که در یک شب تمام قرآن را تمام می کرد.[3]
ج: شوذب بن عبدالله از بزرگان شیعه و استاد علم حدیث بود.[4]
2- بصیرت وولایت پذیری
شناخت و معرفت صحیح نسبت به امام شاید از مهم ترین عوامل ماندگار شدن اصحاب عاشورا باشد چیزی که ایشان را از بقیه افراد متمایز می کرد شهدای کربلا مصداق بارز امیرالمومنین(علیه السلام )بودند که فرمود بینش های خود را بر شمشیرهایشان حمل می کردند[5]
که این سخن امام کنایه از این است که با آگاهی و بصیرت جهاد می کردند. چنانچه امام صادق(علیه السلام) در مورد عموی بزرگوارشان می فرمایند عمویمان عباس فردی نافذالبصیره بود[6]
همین ویژگی در دیگر اصحاب امام نیز وجود داشت که آن صحنه های تکان دهنده و تامل بر انگیز را خلق کردند چنانکه در مورد همسر وهب داریم که وقتی شوهرش روانه میدان شد او نیز به دفاع از حریم ولایت برخواست وهرچه شوهرش گفت به خیمه برگرد قبول نگرد و گفت بر نمی گردم تا جان خود را فدای اهل بیت کنم. اما هنگامی که امام دستور داد به خیمه برگردد بدون هیچ حرف و اعتراضی به خیمه بر گشت ودیگر هیچ نگفت.
یکی از روشهای تبلیغ و تربیت دینی دادن الگو و معرفی اسوه می باشد چنانکه خداوند متعال در قرآن می فرماید لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه [1]وپیامبر را به عنوان الگویی الهی معرفی می کند. از دیگر الگوهای دینی که در طول تاریخ همیشه زنده و پابرجا بوده صحنه کربلا و حادثه عاشوراست که که چراغ راه هدایت گران و کشتی نجات امت اسلامی بوده است و هر کس که به ایشان تاسی جسته نجات یافته و ما می توانیم با مطالعه پیرامون کربلا و اصحاب کربلا خود را به ایشان نزدیک کنیم و از این حادثه عبرت بگیریم که چرا از خیل همه افرادی که پیرامون امام بودند فقط عده اندکی توانستند در کنار امام بمانند و دیگران نتوانستند بمانند و اینکه عاشورائیان چه وجه متمایزی از بقیه داشتند؟ 
برای جواب دادن به این سوال در این بحث به بررسی ویژگیهای اصحاب عاشورا می پردازیم.
1- حسن سابقه 
یکی از ویژگی های مهم اصحاب عاشورا که که ایشان را از بقیه متمایز می کرد حسن سابقه این بزرگان بود که اکثر شهدای کربلا از سابقه درخشانی برخوردار بودند که ما برای نمونه به چند مورد اشاره می کنیم
الف: بریر ابن خضیر یکی از شهدای کربلاست که وی را سیدالقرا می نامیدند[2]
ب: حبیب ابن مظاهر که امام حسین (علیه السلام) می فرماین حبیب فرد فاضلی بود که در یک شب تمام قرآن را تمام می کرد.[3]
ج: شوذب بن عبدالله از بزرگان شیعه و استاد علم حدیث بود.[4]
2- بصیرت وولایت پذیری
شناخت و معرفت صحیح نسبت به امام شاید از مهم ترین عوامل ماندگار شدن اصحاب عاشورا باشد چیزی که ایشان را از بقیه افراد متمایز می کرد شهدای کربلا مصداق بارز امیرالمومنین(علیه السلام )بودند که فرمود بینش های خود را بر شمشیرهایشان حمل می کردند[5]
که این سخن امام کنایه از این است که با آگاهی و بصیرت جهاد می کردند. چنانچه امام صادق(علیه السلام) در مورد عموی بزرگوارشان می فرمایند عمویمان عباس فردی نافذالبصیره بود[6]
همین ویژگی در دیگر اصحاب امام نیز وجود داشت که آن صحنه های تکان دهنده و تامل بر انگیز را خلق کردند چنانکه در مورد همسر وهب داریم که وقتی شوهرش روانه میدان شد او نیز به دفاع از حریم ولایت برخواست وهرچه شوهرش گفت به خیمه برگرد قبول نگرد و گفت بر نمی گردم تا جان خود را فدای اهل بیت کنم. اما هنگامی که امام دستور داد به خیمه برگردد بدون هیچ حرف و اعتراضی به خیمه بر گشت ودیگر هیچ نگفت.

1. آزادی به معنای نفی سازش با ظلم
فلسفه نهضت عاشورا با نفی حکومت جور و ستم، گره خورده است؛ چه اینکه امام حسین(ع) هر زمان که فرصت می یافت و مردم را نسبت به حکومت جبار و ظالم بنی امیه آگاه می نمود و آزادگی انسان را در پناه عدالت و حکومت عادل می یافت. امام حسین(ع) در پاسخ به «عمر أطرف» که او را دعوت به صلح و سازش با طغیانگر وقت، یزید می نمود، چنین فرمودند: «جد بزرگوارم رسول خدا (ص) به کشته شدنم خبر داده، به خدا قسم هرگز از خویشتن پستی و ذلت نشان نمی دهم".
حضرت(ع) در مدینه پس از گفتگوی طولانی با برادر خود، محمد حنیفه فرمودند: «برادرم اگر بر روی زمین هیچ پناهگاه و امیدگاهی هم نباشد، باز هرگز با یزید بیعت نمی کنم.»
امام(ع) در پاسخ قیس ابن اشعث که او را به بیعت با یزید دعوت می کرد، چنین می فرماید : «نه! هرگز! قسم به خداوند متعال دستم را همانند فرد ذلیل به دست آنان نخواهم داد و همانند بردگان راه فرار پیش نمی گیرم. پناه و مأمن من تنها خداوند متعال است.»
امام حسین(ع) نه تنها زندگی تحت لوای حکومت ظالم را روا نمی دارد، بلکه در چنین نظامی برای مۆمنان آرزوی مرگ می کند. ایشان می فرماید:
می بینید حوادث روزگار بر ما وارد شده است، چهره دنیا دگرگون گشته و رو به زشتی نهاده است و نیکی ها و فضائل روز به روز از دنیا رخت بر می بندند از خوبی ها جز ته مانده اندکی باقی مانده است؛ چراگاه زندگی همچون مرتعی وحشت انگیز شده است. مگر نمی بینید که به حق رفتار نمی شود و از باطل جلوگیری به عمل نمی آید. با چنین اوضاع و در چنین شرایطی افراد با ایمان حق دارند مرگ و ملاقات پروردگار خویشتن را آرزو نمایند

هر یک از معصومان و امامان (علیهم السلام)، دارای خصوصیات و ویژگی‌هایی مخصوص به خود هستند. در این میان امام حسین دارای ویژگی‌های منحصر به فردی  است که به اختصار و به صورت فهرست وار به آنها اشاره می شود:

۱٫ تنها امامی که در معرکه جنگ به شهادت رسید. امیرالمؤمنین (علیه السلام) با این که در ده‌ها جنگ شرکت کرد و بارها مجروح شد، ولی سرانجام در مسجد کوفه مورد سوءقصد قرار گرفت و به شهادت رسید و سایر امامان (علیهم السلام) هم که مسموم شدند و به شهادت رسیدند.

۲٫ تنها امامی که در دعای توسل از ایشان با  عنوان؛ ایّها الشهید یاد شده است، با این که همه ائمه ما به شهادت رسیده‌اند.

۳٫ تنها امامی که در زمان حیات خود، پدر دو شهید شد؛ (علی اکبر و علی اصغر).

۴٫ تنها امامی که اربعین و زیارت اربعین دارد.

۵- تنها امامی که قبر مطهرش بیش از ده بار توسط ظالمان خراب شد، تا اثری از آن باقی نمانَد.

۶- تنها امامی که بدون غسل و کفن دفن شد.

۷- تنها امامی که سر مبارکش از بدن جدا شد.

۸- تنها امامی که تشنه لب به شهادت رسید.

۹- تنها امامی که بعد از شهادتش، خانواده‌اش اسیر شدند.

۱۰- تنها امامی که پدر و مادر و نسلش معصوم بودند.

۱۱- تنها امامی که خدای متعال، در تربت او شفا قرار داده است.

۱۲- تنها امامی که  مسافر می‌تواند در حرمش نماز خود را تمام بخواند.

۱۳- تنها امامی که انبیای قبل از او (علیهم السلام)، از آدم (علیه السلام) تا خاتم (صلی الله علیه و آله) بر او گریستند.

۱۴- تنها امامی که انبیا (علیهم السلام) محل دفنش را زیارت کردند؛ «هیچ پیغمبرى نبود، مگر این که به زیارت کربلا رفت و در آن جا توقف نمود و گفت: تو یک بقعه پر خیر و برکتى هستى که ماه درخشنده‏اى در تو دفن خواهد شد»

دومين فرزند برومند حضرت علي و(1) در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت فاطمه ، که درود خدا بر ايشان باد، در خانه وحي و ولايت چشم به جهان گشود.

اعراب رسم بر این بوده کسی که خونش به ناحق و مظلومانه بر زمین ریخته می‌شد و انتقام آن به نحو شایسته‌ای گرفته نمی‌شد پرچم سرخی بر مزار او می‌گذاشتند. پرچم سرخ افراشته شده بر گنبد امام حسین علیه السلام نیز از همین باب می‌باشد.

در زیارتی که امام صادق علیه السلام  به «عَطِیه» آموخت آمده است: «شدت همبستگی و پیوند سیدالشهدا با خدا به نحوی است که شهادتش همچون ریخته شدن خونی از قبیله خدا می‌ماند که جز با انتقام‌گیری و خونخواهی اولیا خدا، تقاص نخواهد شد».[1] از همین روی است که امام حسین علیه السلام را ثارالله یعنی خون خدا می‌نامند و خونخواهانش را لثارات می‌نامند.

منبع:عکس های حرم امام حسین

عالم همه قطره و دریاست حسین ، خوبان همه بنده و مولاست حسین ، ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش ، از بس که کَرَم دارد و آقاست حسین

پیام عاشورا چی بود ؟

امام چرا رفت ؟ چرا جنگید ؟ چرا تسلیم نشد ؟ چرا شهید شد ؟

کسی شک نداره که پیام امام حسین علیه السلام و روز عاشورا مبارزه با ظلم و ظالمه ...

اما در همین کشور همسایه تمامی اعضای یک خانواده شیعه را می کشند و کودک خردسالش رو اعدام می کنند ولی تو قمه بر سر تروریستها که نه ، بر سر خودت میزنی ؟!

در مراسم عزاداری در افغانستان و پاکستان  دست به کشتار شیعیان می زنند ، ولی تو هنوز هم داری بر سر خودت قمه میزنی !

در میانمار مسلمانان رو زنده زنده در آتش می سوزانند ولی در کمال آسایش تو هنوز هم به قمه زدن خودت مشغولی !

در فلسطین زن و کودک و پیر و جوان رو با هم به خاک و خون میکشند و تو مشغولی و باز هم به خیال باطل خودت داری ثواب میبری !

 امام حسین علیه السلام و پیام مبارزه با ظلم و ظالم اون زنده ست ...

شمر و یزید 1300 سال پیش به درک واصل شدند ؛ کاش شمرهای امروزی رو دریابی ... وگرنه قمه ای که بدست خودمون بخواد بر سر خودمون فرود بیاد رو حتی سفیر انگلیس حاضره بیست هزارتاش رو بخره و به هیاتهای عزاداری هدیه بده و داده ( تاریخ رو بخونید )

افسوس که پیام امام حسین رو متوجه نشدیم ؛

نه ...  بدتر از اون اینکه حتی برعکس متوجه شدیم ... 

منبع:وبلاگ هواداران امام حسین